Sizi leylekler getirdi !

Sizi leylekler getirdi ! 

Bu yazımı benden rica üzerine , sevgili bir arkadaşım için yazıyorum.

Benim anlatacaklarım daha doğrusu yazacaklarım onun düşüncelerini olumlu veya olumsuz etkileyebilir. Biz yine de olumluları ele alalım ^^

 

Hikaye şeklinde anlatmak daha uygun olur diye düşünüyorum..

Yalnız bir çocukluk geçirdim. Aslında hiçbir kardeşim olurmu düşüncesine kapılmadım. Ufak hayallerde yer verdisem bile kesinlikle benim gibi bir erkek olmalıydı. O ufak hayaller bir gün gerçeğe dönüştü. Altı yaşında kenar koltukta ayıma sarılmış bekliyrordum. Bu sefer hastanede..Gerçi yine yalnızdım. Çok uzun sürdü bu bekleyiş, hani benim beklediğime değecek şey! Bu muydu yani ? Sarışın bana pis pis gülücükler saçan bir kız. Tamam bir erkek değildi. Ama nedense bende ona gülümsemiştim..

Aradan birkaç yıl geçti . Her şeye sahiptim. Her güzel şeye . Her oyuncak benimdim fakat artık yarı yarıya. Biraz nefret kapladı içimi. Kardeşimden nefret ediyordum halbuki ismini bile ben koymuştum , onun. Onu çamaşır makinesine tıkarken anladım. Hala bana gülümsüyordu..Beni kandırmayı başarmıştı. Abisini.

İşte o zaman bir kardeşin insana ne hissettirdiğini anladım . Güven veriyordu gülümserken , dert açıyordu başıma durduk yere ve beni güçlü kılıyordu. Ayrılmaz bir parçamdı artık inkar edemezdim. Makineye de tıkayamazdım çünkü eşek kadar oldu..

Tek birtanesi var sanıyorsunuz değil mi ? Tam üç taneler. İkisi peş peşe doğdu bir nevi kız –erkek ikiz sayılırlar. On iki yaşımdan beri onlara bakarım. Hayatım beklide yorucuydu. Sonuçta on iki yaşında üç çocuğa çok sıklıkla bakmak ‘’yemeklerinden altlarına ‘’kadar kolay iş değil doğrusu. Ama çocukken ben kendimide onlarla birlikte büyüttüm. Millet dışarıda oynarken ben hep meşgul adamı oynadım.

Kızmıyorum hatta şükür ediyorum. Tamam, iki kardeşten fazlasını düşünemedim. Çünkü en büyük olmak, en büyük sorumluluğu omuzlara yükler. Bir gecede huzurlu uyursanız şanslısınız.

Abi veya abla olmak..Kardeşe bir şeler bırakmak demek . Mani veya maddi olarak. Tabi birazda teroristlik estirme hakkını elinizde tutuyor. Artık hepsi boyum kadar oldular. Tabi birazda itatsizkarlar. Bu işi de ustalaşmış tekwando tekniklerim ile çözüyorum u.u

Onları kollarımın arasına alınca hep aynı şakayı yaparım :

-Aslında sizi kim getirdi biliyormusunuz ?

Hepsi biraz ağzı açık heyecanla şaşırırlar ve cevabını beklerler. Klişe bir cevaptır ama hep çocukları düşündürtür.

-Tabiki de şurada ki leylekler.

Ve aralarından kendini bilmiş birisi çıkar :

-Peki  seni kim getirmiş abi ?

Biraz düşünürüm ve geçmişi hatırlamaya çalışır gibi davranırım :

-Ben mi..Şey..Ben hastanedeyken küvezleri bilerek değiştirdim..

Hepimiz birden güleriz.

Atsan atamıyorsun , vursan kıyamıyorsun. Garip bir duygu henüz ,bende çözdüm dersem yalan olur. Ama sonuçta leylekler onları bize bırakmış , bakmamazlık olmaz..



Yazarı;

|